Torres del Paine

Torres del Paine Een wat langer verslag wegens enkele dagen zonder internet en de indrukken die wij hebben opgedaan. Sorry, alvast . De vlucht vanuit Puerto Montt had een half uur vertraging en na een korte vertraging bij de bus naar Puerto Natales, blijkbaar hadden we deze moeten reserveren, konden wij uiteindelijk met de tweede bus mee. Hostel bleek een prachtig plekje, met een veel te warme slaapkamer. Omdat wij niet zeker waren van de openingstijden van de winkels, spullen gedumpt en direct opzoek naar Base camp, waar in ieder geval het benodigde gasflesje gekocht kon worden. Dit bleek daadwerkelijk een gezellige plek te zijn waar hikers vanuit de hele wereld bijeenkomen voor en na de hike in Torres. Na een biertje uit een jampot en een halve pizza, nog op stap voor het laatste boodschapje, een flesje pisco voor na elke hike. Dit was ons met klem aangeraden omdat alles op de track blijkbaar enorm duur is. Bij de hostel nog een drankje en de rugzakken ingepakt. Gelukkig mocht al het overbodige bij de hostel blijven, dus onze tassen waren direct enkele kilo's lichter. Voor de hike slechts een schone set kleding voor 's avonds, 5 paar sokken en ondergoed, een warm jack, slaapzak, matje, tent, kooktoestel, thermoskan, nieuwe poncho, eten en trekkingsnacks voor 5dagen. Het water in de stroompjes in het park is het helderste water dat er is, dus dat scheelde nogal wat gewicht. Nog steeds een volle rugzak, onbegrijpelijk dat de volle duffelbag die bij de hostel achterbleef ook nog in de rugzakken past. Nog ff de knie van Daan in de tape gezet.. Om 06.15u werden we gewekt voor een heerlijk ontbijt, om vervolgens de 5 minuten naar de bus te lopen. Het weer zag er prachtig uit met hier en daar een wolkje. Na een rit van twee uur kwamen wij dankzij onze briljante chauffeur als eerste aan bij de administratie van Torres. Dit bleek nogal belangrijk, want het registreren neemt nogal wat tijd in beslag en direct na ons kwamen er nog 4 bussen aan. We begrepen later dat mensen hier soms wel 1, 5uur in de rij staan voordat ze zich kunnen registreren. Met een gestempeld toegangsbewijs voor de W-track en een bult geld lichter konden we in het shuttlebusje om de eerste 7km over een gravelweg af te leggen. Uiteraard kost dit ook weer een beetje geld, maar dit hadden we er graag voor over. Bij Hotel Torres gingen wij vol goede moed op pad. Gerrit heeft al vaker gehiked met volle bepakking, maar voor Daan was het best spannend of haar knie dit wel aankon. Het eerste stukje liep gemakkelijk over een vlak terrein richting de track. Hier kwam de eerste uitdaging een hangbruggetje waar je met max 2 personen overheen mocht. De brug had lang geleden betere tijden gekend, dus voor de zekerheid maar alleen over de brug gelopen. Direct na de brug begon de eerste klim. Met de leki's (Wandelstokken) ging dit best. Helaas wist Daan het te presteren om haar schoenveter van haar rechterschoen te haken achter een oogje van haar linkerschoen, geen houden aan... Geen gezicht waarschijnlijk ook, want de hiker direct achter ons op dat moment heeft Daan de hele track vriendelijk staan uit/toelachen. Geen ernstig letsel, behalve een deuk in de eigendunk, dus opstaan en door.. Wat heb ik (Daan) vervolgens de volgende 3km Gerrit, Gerrit zijn idee om naar Torres te gaan, het pad, mijn knie, die rugzak, en alles en iedereen vervloekt (merendeel in stilte). Wat een klim, werkelijk niet te doen, zelfs Gerrit vond het zwaarder dan de vulkaan beklimmen. Tijdens de klim had ik ofwel uitzicht op Gerrit zijn achterste of de stenen op de track. Tijd om rond te kijken heb je dus niet tijdens het klimmen en zelfs bovenstaand uitzicht is na een paar minuten niet meer aantrekkelijk...Met veel pauzes bereikten we min of meer het hoogtepunt van klim, om vervolgens bijna van de track te worden geblazen door de ijskoude patagonische wind. Heerlijk om een beetje af te koelen. Vanaf daar nog een paar kleine klimmetjes om vervolgens helemaal naar beneden te gaan voor Camping Chileno. Uiteindelijk bereikten wij ruim voor 12uur Camping Chileno, veel te vroeg en dus wederom veel te snel gelopen. Na een lunchpauze van ruim een uur konden we eindelijk inchecken op ons platform van 180usd all inclusive. Dit all inclusive was zonder drinken a 5 euro voor heet water tbv thee of oploskoffie om over een biertje maar helemaal niet te beginnen. Omdat we de eerste waren, of omdat de jongeman te lui was elke dag tenten op te zetten en af te breken, kregen we er een tent gratis bij. Dus eigen tent bleef fijn in de rugzak. Zware rugzak af, daypack mee en op naar Torres. Zonder de zware rugzak liep heerlijk en na een hike van 2uur bereikten wij de top. Het laatste stukje was wat steil, maar met veel pauzes goed te doen. Wat een geweldig uitzicht en als klap op de vuurpijl nog een vos die rondscharrelde tussen alle hikers. Na een rustige wandeling terug, voor zover ons dit lukt, een heerlijk douche om vervolgens in de gezamenlijke eetzaal bij te komen. Tenminste dat was het plan, want binnen 5 minuten werden wij eruit gestuurd, zodat men de muliplex vloer kon vegen en de tafel kon dekken. Vanaf een hoekje in de zaal de werkzaamheden bekeken en samen met anderen hutje mutje stof zitten happen. Daarna mochten wij zonder schoenen de zaal betreden voor het diner, bestaand uit een zalmquiche zonder deeg, dus eigenlijk omelet, een heelijke chileense soep met verse kip, maiskolf, aardappel, zoete aardappel en tot slot een zoet chileens toetje. Direct na het diner werden we wederom verzocht de zaal te verlaten, zodat we met een man of 12 en een houtkachel in een hokje van 3x3 belanden om een pisco te drinken en ervaringen te delen. Conclusie dag 1, nooit meer hiken met een zware rugzak voor Daan. Dag 2 vroeg uit de veren, want het ontbijt stond klaar om 7u en te laat komen, betekende geen eten. Een heerlijk ontbijtje van rauwe roerei (des te meer voor Gerrit) toast etc. Omdat Gerrit het nodig vind om de toch al zware rugzak van Daan te verzwaren met een thermosfles met een liter heet water en er op het kamp niet gekookt mocht worden, de heet water tank bij het ontbijt maar leeg getapt. Uiteraard werd dit voor de overige hikers weer aangevuld. Na de spullen verzameld te hebben ons lunchpakket, bestaand uit een broodje, wat snacks een sinaasappel opgepikt en vol goede moed op pad met de zware rugzak. wederom prachtig weer met hier en daar wat wolken en zon. Het eerste stuk was wederom een klim retour richting de hoogte van de dag ervoor, om vervolgens een prachtige hike te maken richting camping Frances. Tijdens de hike een paar kortere klimmetjes om vervlogens uiteraard weer te dalen etc. Al met al waren de klimpartijen beter verdeeld en kon Daan zonder gevaar om zich heen kijken. Dit veranderde het perspektief behoorlijk en ze begon het zelfs leuk te vinden. Mooi uitzicht over een meer, om er vervolgens enkele honderden meters lager langs te lopen over een kiezelstrand. Heerlijke lunch met een droog broodje, die ze normaal in Chileno voor 10euro verkopen en een bak oploskoffie. :-))) Aan het eind van de dag had Gerrit het redelijk gehad, maar Torres del Paine had nog een flinke klim in het verschiet. Moe maar voldaan zagen we het bordje recepcion Dormes Frances. Dit bleek 500mtr naar beneden te zijn en men had daar een campingwinkel. Gerrit bood spontaan aan naar beneden te lopen en een koud biertje te scoren. Daar heeft hij flink spijt van gehad, aangezien het nogal een klim terug bleek te zijn en achteraf de winkel, vanaf de camping dichterbij en via een minder steil pad bereikbaar was. Na inchecken bij de camping receptie, mochten we een plateau voor de tent uitzoeken. Hierna eerste het zwaar bevochten biertje opgedronken. De tent opzetten was een nieuwe ervaring, aangezien haringen niet in een houten plateau te krijgen zijn. Uiteindelijk doormiddel van touw, aanwezige haken aan het plateau en keien de tent prima op weten te zeten, ik durf zelfs te stellen sneller dan op gras. Na een heerlijke warme douche, zoals door de receptionist was beloofd, in de prachtige toiletgebouwen van de camping. O nee, het gebouw was daadwerkelijk prachtig, maar het water koudddd!! Om weer warm te worden beide onze snugpack aan. Die van Daan ooit een kado, slechts paar maten te groot, maar heerlijk warm. Gerrit heeft heerlijk gekookt, lees: heet water koken en toevoegen aan tracking food, en na een paar potjes pesten vroeg onder de wol. Conclusie dag 2 Top wellicht toch vaker op pad met een rugzak??? Middenin de nacht Gerrit eruit gestuurd om het overgebleven trackingfood te redden van ons nieuw verworven huismuisje. Gelukkig slechts 1 zakje met nootjes aangevreten dus deze maar voor het arme dier achtergelaten. Het beest hoeft waarschijnlijk komende week niet meer op pad. Dag3 Vandaag een licht dagje met daypacks. Er hing wat bewolking, maar temperatuur was goed en in ieder geval droog. De tent kan blijven staan, dus na een heerlijk havermout ontbijtje richting Refugio Italiano om vervolgens naar uitkijkpunt Valle Frances en een stuk verderop naar Mirrador Británico te hiken. Dit bleek nogal tegen te vallen. Het eerste deel van de hike was een klim en klauter partij over rotsen, enorm steil en eigenlijk meer klimmen dan hiken. Dwars door een riviertje wandelen blijft toch bijzonder, omdat je de neiging hebt je schoenen droog te willen houden. Geen rare valpartijen dus beiden met een droog pak verder. Bij het eerste uitkijkpunt werkelijk een prachtig uitzicht. Vanwege de aanslag op de knie van Daan hebben we flink getwijfeld of het verstandig was om door te lopen naar Britànico. Veel hikers haken af na heet eerste stuk, vanwege de zwaarte hiervan. Uiteindelijk afgesproken het aan te zien. Dit bleek een goede keus, want hoewel deze hike nog een steiging van zo'n 200 mtr inhield, was het een langzame steiging en een prachtige hike. Het uitzicht was het uiteindelijk meer dan waard. (Zie het filmje) De klim op de terugweg was wederom erg zwaar, dus blij dat wij deze zo hadden ingepland dat wij hier een dag langer zouden blijven, terwijl het merendeel dezelfde dag doorloopt naar de volgende camping. Onderweg een spatje regen, de hikers die we tegenkwamen hadden allemaal een regenjas aan, maar voor Nederlandse begrippen was dit te weinig, poncho dus nog niet hoeven gebruiken. Terug op de camping wederom een heerlijke maaltijd van Gerrit en dit keer voor Gerrit een koude en uiteindelijk toch nog een warme douche. Blijkbaar zet men het warme water pas aan, als de rijke Amerikanen, die alle bagage laten vervoeren, op de camping arriveren. Gezellig verhalen gedeeld met buren en wederom meerdere potjes pesten verloren van Gerrit. Conclusie dag 3 fijn zo'n hike zonder zware rugzak. Dag 4 Vandaag richting Paine Grande, wederom bewolkt en droog. De hike richting Italiano hadden we gisteren reeds gedaan en de brug waarmee we over de kolkende rivier moesten had Daan reeds gezien. Na een half uurtje moesten we toch echt een voor een over deze hangbrug. Bij deze brug vergeleken, was de brug op dag 1 een waar meesterwerk. Al deinend op de kadans van je stappen begon deze brug steeds vervaarlijker te bewegen, maar blijkbaar een werkende constructie, want we hebben de overkant gehaald. Het eerste stuk van de route was prachtig, langs bergkammen en een wat moerassig gebied. Veel stroompjes, kleine bruggetjes modderpoelen etc waar wij doorheen mochten sjouwen. Later op de dag kwamen we in een gebied waar enkele jaren geleden een bosbrand heeft gewoed door onbenulligheid van een Amerikaanse hiker. De schade is nog steeds zichtbaar met de enorme hoeveelheid dode bomen. Gelukkig is de natuur goed aan het herstellen. Onderweg meerdere malen wat spatjes gehad, maar nog steeds geen poncho nodig. Bij aankomst op Paine Grande bleken we wederom vroeg. Na onze tent op een plekje dicht tegen een heuvel, vanwege de wind, te hebben gezet een lunch klaargemaakt in de trekkershut. Gezellige boel met veel hikers. Direct begon het flink te regenen, dus een uurtje hier doorgebracht. Onderwijl werden wij vermaakt door een vosje en zijn moeder. 's middags toch maar besloten om met de daypacks richting de gletsjer te hiken. Prachtige tocht, met een zeer divers landschap. Onderweg een roofvogel gespot en een prachtige condor. Bij terugkomst begon het wederom te regenen dus een potje gekaart, gegeten en vervolgens een biertje in de kroeg van de lodge gedronken. Inmiddels regende het pijpenstelen en hoewel Gerrit zijn poncho niet heeft gebruikt, was het wel duidelijk waarom het een geval van beter mee verlegen is. Vanuit het café, na twee erg dure biertjes, de weg richting tent proberen te vinden. In het donker met enige moeite de juiste tent gevonden. Nachtrust hebben we niet gehad. Ondanks de plek vlakbij de heuvel raasde de Patagonische wind om onze tent heen, die klapperde kraakte en heen en weer zwaaide alsof hij elk moment kon wegwaaien. Het duurde dan ook niet lang of aan het geluid was te horen dat de tent los was. Held Gerrit naar buiten om de haringen met zwerfkeien te verzwaren, zodat dit niet nogmaals zou gebeuren. En inderdaad bleef de tent staan. De wind kon je werkelijk van de berg af horen donderen, waarna de tent enkele minuten later heen en weer schudde. Slapen was er dus niet bij. Veel vroeger dan gepland wakker en ondanks de strak blauwe hemel besloten we op te breken en de eerste catamaran te pakken. Prachtig tochtje van slechts een half uur bracht ons weer terug in de bewoonde wereld, waar we eerst nog een uurtje op de bus hebben gewacht. De dag afgesloten bij Base Camp met een heerlijke taco, nogal gelijkend op een lamachun met sla en wat biertjes. Het was nog lang gezellig doordat wij meerdere hikers van de trail tegenkwamen. Vandaag een dagje om de nogal stinkende wandelkleding te laten wassen en Puerto Natales te bezoeken. Daarna vertrekken we naar onze laatste bestemming in Chili: Paaseiland. Conclusie overall WANNEER GAAN WE WEER EEN MEERDAAGSE HIKE DOEN? (spijt dat we de O niet hebben gedaan).